Eg skull' te fjells for a jakte rein.
Bussen va ganske sein, eg skulde ga te Hein.
Været va ruskut og tungt og gratt.
Lendet va sleipt og vatt,
sjøl vart eg redd so smatt.
Hadde hverken kart ell kompass,
burde jaddi hugst pa sopass.
Jævlig dumt syns væl du?
Mase og stein dæ va allt eg sag.
Skodda kom sigande tjukk, so tung og gra.
Jeger'n va liten og Vidda stor.
Hadde 'kji leger ror,
trengde ein storebror.
Eg tok te miste true
pa at eg skull' finne bue.
Klukka gjikk, huttetu, va snart sju!
Men da kom eg te ei krasafaren steinbu.
Eine veggen sigji ut, men taket nokolein.
Sette meg og fann fram nista,
vat og kald so kroppen rista.
Likevæl va eg glad!
Afto e livet som ein skoddeheim.
Vegen e langtfra bein,
eg kan 'kji finne heim.
Rota pa rundt i eit narrespel.
Kjempa imot eit bel,
lyg meg ifra eindel.
Nar det e som aller svartast.
Nar det bles med krappe vindkast.
Nar eg gar mot eit stup, ni eit djup.
Da kjem eg te ei krasafaren steinbu.
Eine veggen sigji ut, men taket nokolein.
Set meg ned og finn fram nista,
vat og kald so kroppen rista.
Likevæl e eg glad! Eg e glad!
Da kjem eg te ei krasafaren steinbu.
Eine veggen sigji ut, men taket nokolein.
Set meg ned og finn fram nista,
vat og kald so kroppen rista.
Likevæl e eg glad!
Ja, likevæl e eg glad!
Ja, likevæl e eg glad.
krasafaren - nedslite av ytre pavirkningar over lang tid.
